Graničnim provjerama utvrđeno je da ga potražuje Kantonalni sud Sarajevo zbog krivičnih djela genocid i uništavanje kulturnih i istorijskih spomenika.
 
Za vrijeme rata vojvoda Joja, kako su ga zvali u Republici Srpskoj, bio je blizak ratnom rukovodstvu na Palama, a SDS-u je, navodno, poklonio 350.000 maraka i blindirani Mercedes. Prije rata u Bosni bio je moler i vlasnik kafane „Čikin vir“, a posljednjih godina se, prema riječima njegovih ratnih saboraca, vratio molerskom poslu.
 
Poslije rata je bio aktivan među četnicima na Ravnoj gori, a držao je i četnički klub u Kadinoj Luci. Njegovo ime pominjalo se i prilikom iznošenja dokaza protiv haškog optuženika Radovana Karadžića.
 
Svjedok koji je početkom juna 1992. bio zarobljen u svom selu Ahatovići u sarajevskoj opštini Novi Grad tvrdio je, svjedočeći u Hagu protiv Karadžića, da je srpskim vojnicima koji su zauzeli selo komandovao Jovan Tintor. Prema njegovim riječima, od tridesetak zarobljenih bošnjačkih muškaraca, 15 je odmah ubijeno, a ostali su prebačeni u Rajlovac i zatvoreni u napuštene tankove za gorivo, gdje su držani pod nehumanim uslovima i prebijani, a dvojica su i umrla od batina, ispričao je svjedok.

Ovaj je predsjednik Kriznog štaba Srpske opštine Vogošća i lokalnog ogranka SDS-a još prije početka napada na ovu sarajevsku općinu naoružavao lokalno srpsko stanovništvo i pripremao ih za sukobe.

Po Tintorovoj naredbi nastao je jedan od najzloglasnijih logora na ovom području. Kafanu„Kontiki“, poznatiju i kao „Kod Sonje“, stavio je na raspolaganje srpskoj vojsci i policiji, a u nju su zatvarani Bošnjaci, koji su kasnije ubijani, a žene su silovane.

„On je zadužio upravnika zatvora da se brine o ovom zatvoru i ljudima u njemu, a kako se brinuo govori podataka da ih je više od pola ubijeno, fizički su maltretirani, bilo je silovanja, uskraćivana ima je hrana“, ispričao je svojevremeno logoraš Eset Muračević.

Do 2006. godine optužnica za ratne zločine protiv Tintora je bila u sarajevskom Kantonalnom tužilaštvu, ali je ustupljena Tužilaštvu BiH na dalje postupanje. 
 
Nakon rata u Bosni i Hercegovini Tintor se sklonio opštini Ljig u Srbiji, a njegovo ime ponovo je došlo u javnost 2012. godine kada je sa dva hica iz pištolja ubio Branka Petrovića (50) iz sela Todorin Do kod Mionice i pobjegao sa mjesta ubistva. Navodno je povod ubistvu bilo to što je Petrović zadirkivao Tintora. Nakon dvomjesečnog skrivanja, Tintor se predao policiji u Srbiji. Tri godine kasnije presuđena mu je kazna zatvora od devet godina.

(Nedim Pobrić)