U samoći nema ničeg dobrog niti pozitivnog, ne ispašta samo psiha već i čitav organizam, tvrde američki naučnici. Od ranije su poznati pogubni efekti izolacije na moral ljudi koji su prinuđeni da žive odsječeni od svijeta, kao i kobne psihološke posljedice koje takvo stanje može da izazove.

Najnovija studija, objavljena u američkom časopisu Anali nacionalne akademije nauka, otkriva da samoća može dovesti naše tijelo u smrtnu opasnost.

Istraživači sa Univerziteta u Čikagu ustanovili su da samoća može izazvati imunu deficijenciju, kao i brojne ozbiljne poremećaje.

Da bi razumjeli posljedice izolacije na ljudski organizam, naučnici su podvrgli grupu muškaraca i žena starijih od 50 godina nizu testova. Među učesnicima eksperimenta bilo je onih koji su se osjećali "veoma usamljeno", dok su drugi sebe smatrali okruženim prijateljima i bližnjima.

Kao što to obično biva, misterija je riješena na polju genetike: istraživači su kod osoba koje pate od izolovanosti uočili da su pojedini geni (vezani za imunološki sistem) znatno aktivniji.

Ova pretjerana aktivnost nepovoljno utiče na funkcionisanje imunološkog sistema, čime se pospješuju inflamatorni procesi, koji mogu da prouzrokuju razne, prije svega kardiovaskularne patologije.

Naučnici su, također, primijetili da osobe koje se u početku nisu osjećale usamljenima, kasnije to postajale ukoliko bi se kod njih aktivirala ta genetska anomalija.

Iz toga su stručnjaci zaključili da loš rad imunološkog sistema može da dovede do povlačenja u sebe.

Ukratko, ne samo da samoća šteti zdravlju, već i obrnuto: disfunkcija imunološkog sistema može da utiče na našu sposobnost komuniciranja sa drugima.

Istraživači s toga upozoravaju da samoću ne treba olako shvatati, i da bi osobe koje se osjećaju usamljeno morale da se više aktiviraju ili da potraže pomoć stručnjaka.

(Nedim Pobrić)