Načinom na koji je prikazao ubistva banalizirao je zlo i sveo ga na lično raspoloženje ustaških zločinaca i sadista. Govorom Maksa Luburića ili časne sestre u filmu trebala se objasniti ustaška ideologija, ali i to je užasno površno, istakla je za Nova.rs Stojanović nakon što je odgledala film Predraga Antonijevića.

Ona iznosi stav da “zlo se mora izraziti mnogo jačim umjetničkim formama” i dodaje:

- Zato cijeli ovaj film ne može ni da se poredi samo sa jednom Zafranovićevom scenom ustaškog klanja u autobusu koja vas obilježi i nauči šta je fašističko zlo za cijli život. Film je propaganda u načinu na koji je finansiran, načinu na koji je izabran za srpskog kandidata za nagradu Oskar i emitovan prije bioskopske premijere na RTS-u. Sve su to skandali. A sada čujemo i vidimo i da je scenario za film plagijat pisca i scenariste Arsena Diklića!, kazala je.

Navodi i da je Antonijevićevo ostvarenje “historijski selektivno”.

- Osim jedne žene i male grupe Roma film ne prikazuje da su, pored Srba, u Jasenovcu masovno ubijeni Jevreji, Romi i Hrvati antifašisti. Time je film na tragu propagandnih partizanskih filmova koji su kao žrtve prikazivali samo partizanske borce, a ne i civile. Selekcija žrtava je, ne samo ružna i falsifikat istorije, nego je i opasna igra sa istorijom, kaže Stojanović.


(Admir Oručević)