Njegov put od skromnog dječaka iz planinskog kraja Knežine kod Sokoca, do muzičke legende regiona obilježen je talentom, upornošću i nevjerovatnim životnim pričama.

Nakon odsluženja vojnog roka, Halid je došao u Sarajevo, gdje je počeo nastupati u lokalnim restoranima i kafanama. U to vrijeme njegov prepoznatljiv glas i emotivna interpretacija brzo su privukli pažnju publike, ali i muzičkih producenata. Prve snimke objavio je krajem sedamdesetih, a 1981. godine izdao je debi album “Sijedi starac”, kojim je započeo zvaničnu karijeru.

Već nekoliko godina kasnije, pjesmama poput “Neću, neću dijamante”, “Budi uvijek sretna”, “Miljacka” i “Hej, zoro, ne svani”, Halid je osvojio srca publike širom bivše Jugoslavije. Njegovi koncerti su redovno bili rasprodani, a mediji su ga nazivali “glasom naroda”.

Tokom rata u Bosni i Hercegovini, Halid Bešlić je održao više od 500 humanitarnih koncerata širom Evrope. Prikupljena sredstva koristio je za pomoć izbjeglicama i ratom pogođenim porodicama. Taj period obilježio ga je i lično, često je govorio kako su ga ti nastupi “držali živim” i davali smisao njegovom glasu.

U martu 2009. godine, Bešlić je doživio tešku saobraćajnu nesreću u sarajevskom naselju Kobilja Glava. Zadobio je višestruke povrede i izgubio desno oko, a liječnici su se danima borili za njegov život. Ipak, uz ogromnu volju i podršku porodice, Halid se oporavio i već krajem iste godine vratio na scenu. Njegov povratnički koncert u Zagrebu bio je simboličan trijumf čovjeka koji nikada nije odustao.

U postratnom periodu, Halid je objavio niz uspješnih albuma, među kojima se izdvajaju “Prvi poljubac” (2003), “Halid 08” (2007) i “Trebević” (2020). Pjesma “Miljacka” postala je svojevrsni evergreen, nezaobilazna na svadbama, u kafanama i koncertnim dvoranama.

Halid je od 1977. godine bio u braku sa suprugom Sejdom, s kojom ima sina Dinu.