Bio je borac protiv fašizma i komunist. Rođen je 7. maja 1892. godine, u Kumrovcu, a roditelji su mu bili otac Franjo i Marija Broz. Od 1943. do svoje smrti imao je čin marsala bivše SFR Jugoslavije i položaj vrhovnog komandanta Jugoslavenske narodne armije.

Radnička prava

On je učio bravarski zanat (1907. – 1910.) i tada se prvi put zainteresirao za radnička prava. Godine 1910., učlanio se u Radnički sindikat i Savez socijalističke omladine te samim tim postao član Socijaldemokratske stranke.

U Prvom svjetskom ratu učestvovao je kao austrougarski vojnik, a 1915. zarobljen i odveden u ruski radni logor.

U Omsku je dobrovoljno pristupio Internacionalnim odredima Crvene garde 1917.

Oktobarska revolucija 1917. ga je zatekla u Omsku, gdje je dobrovoljno pristupio Internacionalnim odredima Crvene garde, a 1920. vratio se u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ).

Postao komandant

Kasnije je, 1928. imenovan za sekretara Pokrajinskog komiteta KPJ za Hrvatsku. 1941. postao komandant Narodnooslobodilačkih partizanskih odreda Jugoslavije (NOPOJ).

Poznat je po svojoj nezavisnoj vanjskoj politici, posebno u odnosu na Sovjetski Savez, od kojeg se distancirao 1948. godine (poznata "Tito-Staljin" rezolucija). Bio je jedan od osnivača Pokreta nesvrstanih, što mu je donijelo značajnu međunarodnu reputaciju.

U zemlji je uspostavio jednopartijski sistem pod vodstvom Saveza komunista Jugoslavije, ali je bio poznat po relativno liberalnijoj unutrašnjoj politici u poređenju sa drugim komunističkim državama tog vremena.

Josip je preminuo na Univerzitetskoj kilinici u Ljubljani, a tada je imao 88. godina. Njegova sahrana bila je u Beogradu, na Dedinju, mauzoleju nazvanom „Kuća cvijeća“.

Tog 8. maja na sahrani je prisustvovalo čak 700 hiljada ljudi. 

(Sead M.)