Opsada je počela zauzimanjem međunarodnog aerodroma Sarajevo od strane JNA, u noći sa 4. na 5. april 1992. godine. Četverogodišnja blokada glavnog grada, nazvana je “Sarajevska opsada”. 

Tog 5. aprila 1992. godine održale su se demonstracije za mir, na kojima su građani Sarajeva tražili od agresorskih snaga da uklone barikade i da se povuku. Nekoliko desetina hiljada ljudi je tražilo da se spriječi rat i da se suprotstavi već spremnoj agresiji na nezavisnu Bosnu i Hercegovinu. Okupljeni građani bili su na platou ispred Skupštine RBiH. 

Po nalogu SDS-a snajperisti su pucali sa krova hotela Holiday Inn na demonstrante. Nakon demonstracija održanih na Marijin Dvoru, okupljeni demonstranti su se uputili ka tadašnjem mostu Vrbanja. Snajperisti koji su bili pozicionirani u objektu naspram benzinske pumpe su otvorili vatru na narod i tu, na mostu su ubili Suadu Dilberović i Olgu Sučić. Suada i Olga bile su prve žrtve opsade grada. Jedna od prvih žrtava je i 16-godišnji polaznik Policijske akademije na Vracama koju je agresor zauzeo Samir Mišić.  

Od 5. aprila u narednih 1.425 dana opsade, prosječno je palo 329 granata dnevno na Sarajevo, a ovaj grad ima i specifičan rekord. Naime, radi se o  rekordu od 3777 ispaljenih granata na Sarajevo, u jednom danu. Desilo se to 22. jula 1993. godine.

Granate su napravile ogromnu štetu, uništavani su civilni, kulturni i vjerski objekti. Ubijani su ljudi, djeca, granatirane bolnice. U brdima oko Sarajeva bilo je stacionirano 120 minobacača i 250 tenkova JNA, koji su poslije dospjeli u ruke agresora. Cilj im je bio mučenje glađu i demoralizacija stanovništva na najokrutnije načine. Kao što se navodi u presudi Radovanu Karadžiću i Ratku Mladiću terorisano je Sarajevo i njegovi građani. 

Tokom opsade Sarajeva ubijeno je više od 11.000 ljudi, među njima 1.600 djece, a 50.000 ljudi je lakše i teže ranjeno.

5. april se od 2020. godine obilježava kao Dan početka opsade Sarajeva. I ove godine je pripremljen prigodan program. 

(Patria/Ajdin B.)